ربُّ‌الارض

يكي از القاب حضرت مهدي (عج) شمرده شده است. در تفسير آيه شريفه "وَ اَشرَقَتِ‌الاَرضُ بِنور ربِّها" امام صادق (ع) فرمودند:‌ مربّي زمين، امام زمان (ع) است و به نور حضرت مهدي(عج)،‌ مردم از نور آفتاب و ماه مستغني ‌مي‌شوند.

رجعت

در لغت به معناي بازگشت و بازگشتن به دنيا پس از انتقال به جهان ديگر است. و در اصطلاح به اين مفهوم است كه امامان خاندان وحي و رسالت (ع) و انبوهي از كساني‌كه جهان را بدرود گفته‌اند، بار ديگر پس از حضرت مهدي(ع) و پيش از شهادت او به خواست خداوند و اراده حكيمانه‌ي او، ‌به اين جهان باز مي‌گردند.

نخستين رجعت‌كننده، امام حسين (ع)‌است و پس از ايشان، همه امامان اهل‌بيت (ع) يكي پس از ديگري رجعت مي‌كنند. رجعت، ‌از عقايد مسلّم شيعه است و آيات و روايات در اين باره، بيش از حد شهرت و تواتر است.

سؤال مهم اين است كه آيا رجعت اختياري است؟ ناگفته پيداست افرادي كه براي انتقام و تنبيه رجعت مي‌كنند،‌ هرگز به ميل و اراده خود برنمي‌گردند، ‌بلكه مصداق «كافر به جهنّم نمي‌رود، كشان‌كشان مي‌برند»،‌ آن‌ها نيز ناگزير تن به رجعت نمي‌دهند، كه رجعت براي آن‌ها بسيار ذلّت‌بار و سخت است. ولي در مورد مومنين به نظر مي‌رسد كه اختياري خواهد بود نه اجباري. مفضل ‌بن‌ عمر مي‌گويد:‌ در خدمت امام صادق (ع) صحبت از حضرت ولي‌عصر (عج) شد و از افرادي كه عاشقانه انتظار ظهور او را مي‌كِشند و پيش از نيل به چنين سعادتي از دنيا مي‌روند گفت‌و‌گو شد، فرمود: هنگامي‌كه حضرت ولي‌عصر (عج) قيام كند، مامورين الهي در قبر با اشخاص مؤمن تماس مي‌گيرند و به‌ آن‌ها مي‌گويند:اي بنده خدا ! مولايت ظهور كرده است، اگر مي‌خواهي به او بپيوندي آزاد هستي، و اگر بخواهي در نعمت‌هاي الهي متنعّم بماني، باز هم آزاد هستي. از اين حديث استفاده مي شود كه رجعت در مورد مومنان، ‌اختياري است.